Week 08

 

13 t/m 19 januari 2008

Samen voor het eerst naar de verloskundige op 16 januari. We zijn nu 8 weken en 3 dagen zwanger. De verloskundige die dan aanwezig is, is Annelies. Toch wel wat spannend hoor. Zullen we nu ook je hartje horen kloppen?? Of is dat nog te vroeg.  Ook Esmée vind het allemaal geweldig en is heel nieuwsgierig wat ze allemaal gaan doen. Esmée vind het grandioos dat er nog een kindje bijkomt. Nu is ze eindelijk niet meer alleen en kan ze samen delen en spelen.  Nadat de verloskundige van allerhande dingen heeft genoteerd in het dossier over de vorige bevalling en familie anamnese etc. krijgen we van haar het telefoonnr. van het UMCG, om een afspraak te maken voor een vlokkentest. Dit moet voor de 11e week gebeuren. Er wordt gevraagd of papa en mama er bezwaar tegen hebben dat de gegevens van de vorige bevalling in het ziekenhuis worden opgevraagd. Hier hebben we geen bezwaar tegen hoor. Ook krijg ik een verwijsbrief om bloed te gaan prikken bij het laboratorium. Daarnaast krijgen we nog een gele zwitsaltas mee met van allerhandige nuttige informatie er in. Ook zitten er wat proef-monstertjes als een pampers luier, een speentje en zalf voor mama's buik in. Voor papa is het nog vreemder als ook zij geen actie ondernemen om te checken of we inderdaad wel zwanger zijn.  Afgesproken wordt dat de eerste echo gemaakt zal worden in het ziekenhuis voor de vlokkentest. Dit kan dan gecombineerd worden. Donderdagmiddag naar de huisarts na bloedverlies en erge twijfel omdat de test nu geen resultaat geeft. Nog een extra test geeft ook geen resultaat meer. Op dat moment is de onzekerheid natuurlijk groot. Ook bij papa slaat de angst om het hart. Bij de huisarts gekomen doet hij ook nog een test, en luistert naar mama's verhaal. De huisarts leeft erg mee, en kan zich de onzekerheid wel voorstellen. Gelukkig is de uitslag bij de huisarts echter wel positief. Wel wat vreemd, maar toch even een geruststelling. Al blijft de onzekerheid bij je vader nog wel knagen hoor. De huisarts vraagt of we in ieder geval maandag na de echo met hem willen bellen, om te vertellen of alles goed is. Vrijdagmorgen gaan we bloedprikken. Toch blijft het even spannend hoor, of alles wel goed is. We hopen toch niet dat we je nu gaan verliezen. We zullen nog even geduld moeten hebben tot maandag. Vrijdagmorgen belt oma Brouwer. Het kost papa erg veel moeite om z’n mondje dicht te houden. Zeker wanneer moeders aangeeft, dat als ze gaan verhuizen er waarschijnlijk voor ons geen slaapplaats meer zal zijn. Je papa moet dan een aantal keertjes z’n tong even afbijten, om niet te verraden dat het straks toch allemaal wel wat moeilijker zal gaan. Als we dan richting Westervoort gaan, nemen we maar een kamertje in een hotel of pension. We willen ze natuurlijk graag persoonlijk vertellen dat er nog een kindje bijkomt. Andere opa en oma vertellen we deze week maar wel dat ze nog een kleinkind krijgen. Dit omdat mama naar het ziekenhuis moet voor een vlokkentest. Het zou dan fijn zijn, als opa en oma even op Esmée kunnen passen. (als dat nodig mocht zijn) Ze zijn blij voor ons. Hadden het niet meer verwacht, maar vinden het toch geweldig.